“ခေရာင္းလမ္းကို…ျဖတ္ေက်ာ္ျခင္း”

22.05.2010
(လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ့္ငါးႏွစ္ခန္႔က မိမိေရးသားခဲ့ေသာ ကဗ်ာတပုဒ္)။


 ဘ၀ပန္းတုိင္…ေရာက္ဖုိ႔အတြက္
ခေရာင္းေတာလမ္း…ျဖတ္သန္းေနတဲ့…ငါ
ဘယ္သူ႔ဆီမွ…ဒူးမေထာက္
ကိုယ့္ခရီး…ကိုယ္ေလွ်ာက္မယ္ဆုိတဲ့…ငါ
မာနကို…အားကိုးျပဳ
ဘ၀တခုကို..က်မ္းျပဳမယ္ဆုိတဲ့…ငါ
ကိုးကြယ္ခဲ့တဲ့…မာနတရား
ခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္းဆုိတဲ့…ဓားက ျဖတ္ေလေတာ့
ငါ..ငါ…..ငါဆုိတဲ့..အတၱ
ခုေတာ့ ခ၀ါ..ခ်ခဲ့ရၿပီ……..

 ေငြတဆယ္…ခါးထဲထည့္
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တဲ့…ငါ
ဘာဆုိ..ဘာမွ် မေတြး
ေတြးတာက..တခု
လၻက္ရည္တခြက္…၁၂က်ပ္
ငါ…အနားမကပ္ႏုိင္ၿပီ..လုိ႔
ေအာက္ငုံ႔ကာ…ေျခေထာက္ၾကည့္
အဆင္းမရိွသည့္…ဖိနပ္
တြန္႔လိမ္ေနတဲ့…ႏႈတ္ခမ္း
ေယာင္းယမ္းကာ…စမ္းမိ
ေငြတဆယ္..ဆုိတဲ့..အသိက
စမ္းေနတဲ့လက္အား
ရပ္တန္႔သြားေစခဲ့တယ္


 တဖန္
ကိစၥတခုအတြက္
ေစ်းခ်ဳိ..ထြက္ခဲ့တဲ့…ငါ
ရပ္ေနတဲ့..ဘတ္စ္ကား
မီွလုိျငား…အတင္းေလွ်ာက္
28/29 ေစ်းခ်ဳိ ႏွစ္ဆယ္
စပါယ္ယာစကား
တက္ေတာ့မယ့္…ေျခလွမ္း
အမ္းတန္းတန္း…ျဖစ္ေစခဲ့တယ္…..

 ဗလာစာအုပ္…တစ္အုပ္
ဆယ့္ကိုး ႏွစ္ဆယ္
တန္ဖုိးမငယ္တဲ့
ေစ်းႏႈန္းေတြၾကား
အည့ံစားကို
၀ယ္ယူသုံးစြဲ
အားမာန္ခဲ၍
ဘ၀တုိးတက္ေရး
အစဥ္ေတြးေနတဲ့…ငါ
ေထာက့္ပံ့မည့္သူ…မရိွ
ဒီေတာ့
၀င္ေငြက..နတၳိေပါ့
ထြက္ေငြက..တရစပ္
၀င္ေငြက…ျပတ္တတ္တတ္နဲ႔
ေရွ႕ေလွ်ာက္ရမည့္…အေရး
ငါ့ရင္ေတြ…ေလးေနမိတယ္။

 ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
မွင္လုိက္မမွန္တဲ့..ေဘာလ္ပင္တေခ်ာင္း
အေရာင္မရိွတဲ့…ဖိနပ္တရံ
၁၃က်ပ္တန္…ခပ္ညံ့ညံ့ စာအုပ္တစ္အုပ္
ခပ္စုတ္စုတ္…ထီးတလက္
ဒါေတြဟာ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
သစၥာမပ်က္တဲ့…မိတ္ေဆြစစ္ေတြေပါ့
သူတုိ႔ကိုအားထား
ေလာကဓံကို..ေက်ာ္လႊားရင္း
ပန္းတုိင္သို႔…စိုင္းျပင္
ငါ…ခရီးႏွင္ရအုံးမည္၊

 ေအာ္…ဘ၀..ဘ၀
သပိတ္တလုံး
သကၤန္းသုံးထည္ဆုိ
ျပည့္စုံတယ္ဆုိတဲ့..ရဟန္းဘ၀
ခုေတာ့…ခက္ေခ်ၿပီ။

အရွင္အစၧရိယ